Fietsen in de Mekongdelta, Vietnam

Vietnam is het land van de hangmatten. Ideaal en betaalbaar meubilair voor iedereen. Overal hangen ze, buiten voor het eigen huis, in de cafés, op het werk en tussen twee bomen aan de rivier. Toch is de gemiddelde Vietnamees absoluut niet lui. Het beeld van de relaxende Balinees die zit te wachten op het aantrekken van de economie kom ik hier niet tegen. Het land ligt er goed bij. Het is schoon, weinig zwerfvuil, en verzorgd. Ik heb de indruk dat er hard wordt gewerkt. De mensen hebben een zeer vriendelijke uitstraling en zijn behulpzaam, zonder je nadrukkelijk als wandelende portefeuille te zien. Ze genieten ook wel van het leven zo op het eerste gezicht. In de grote steden zitten de terrassen vol. Blijkbaar hebben ze de terrassen-cultuur van de Franse kolonialen behouden. Niks mis mee!

Officieel hebben we hier te maken met een socialistische staatsvorm. Die is er natuurlijk gewoon, maar in het Zuiden, Saigon en in de Mekongdelta waar ik fietste, merk je er op het eerste gezicht weinig van. Er schijnt wel een groot verschil te zijn tussen noord en zuid. Het zuiden is wat frivoler en materialistische dan het noorden.

Pas als je een goed gesprek met een autochtoon hebt over de verworvenheden van het socialisme in combinatie met de naweeën van de oorlogen, blijkt dat er nogal wat mis is.

Vrijheid van meningsuiting is niet aan de orde. Je kritisch uiten over het regime is uit den boze. Verkiezingen zijn er in principe wel, maar eigenlijk valt er niets te kiezen. Er is geen oppositie en de candidaten per district worden door de partij aangewezen. Niemand kent ze, en tegenkandidaten zijn er niet. Laat staan dat er campagne wordt gevoerd.

De oorlog heeft nog een enorme invloed op de inrichting van de maatschappij. Als lid van de partij heb je veel voordelen. O.a de gezondheidszorg is voor partijleden en hun familie goed geregeld. Als je in de oorlog 'fout' was, heb je het zwaar. Je bent dan voor medische zorg aangewezen op belabberde faciliteiten. Slechte en smerige ziekenhuizen, geen of beperkte verzekering voor staatsziekenhuizen; voor echt goede zorg moet je diep in de buidel tasten. Dokters zijn over het algemeen rijk te noemen. Dat komt niet door de salarissen die de overheid betaalt, maar door particulieren die het zich kunnen veroorloven naast de reguliere zorg wat extras te betalen.

Ook in het onderwijs worden de 'slechteriken' van de oorlog achter gesteld. Kinderen van leden van de partij hebben sowieso een streepje voor en krijgen automatisch extra punten bij de beoordeling van toetsen. En de cijfers voor de toetsen zijn weer bepalend voor de rest van je studie of carrière.

Zijn je ouders fout geweest in de zeventiger jaren, dan kun je een baan bij de overheid vergeten, om al helemaal niet te spreken van een eventueel partijlidmaatschap, mocht je dat al ambiëren!

Uiteraard zijn er ook positieve zaken te melden. Ondernemingslust is alom aanwezig en wordt gedoogd. Nogmaals het land ziet er prima uit in het zuiden, er is sprake van een goede infrastructuur. Eigenlijk geen echte armoede gezien.

Het fietsen door de Mekongdelta is een belevenis. Een wirwar van riviertjes en zijarmen ervan. Veerponten in allerlei soorten en maten. Ik denk dat we er in 8 dagen wel een stuk of 30 hebben gehad. Allemaal even adequaat en vooral betaalbaar. Rond de rij-op rij-af bootjes is het gezellig en er is van alles te koop. Vooral loten voor een dagelijkse trekking wisselen van eigenaar. Een soort variant van onze krasloten, want van een gekocht lot is na een bepaalde tijd op je smartphone te zien of je miljonair bent geworden.

Het transport van goederen gebeurt hier voornamelijk over het water en daarnaast met de vele brommers die, wanneer slim beladen, enorme hoeveelheden goederen en levende have verplaatsen.

Veel vrolijke kinderen onderweg als er door de dorpen wordt gefietst. Veel hello-geroep en er wordt enthousiast gezwaaid. Opvallend veel kinderen en jongeren. Allemaal even keurig en verzorgd in uniform op dagen dat er school is.

Al met al een heel plezierige kennismaking met dit mooie land, en dan heb ik het nog niet eens over de tempels gehad!



Reacties

Reacties

Christa Casparie

Hoi Piet,

Wat leuk om weer een verhaal van je te ontvangen. Je kunt nog steeds mooi vertellen!

groetjes van Christa

Annet

Hallo Pieter!

Wat grappig om weer een reisverhaal te lezen van jouw hand.
Bevalt het nog steeds om heerlijk vrij te zijn?
Ik wens je nog veel mooie reizen toe en blijf ons inspireren met je verhalen, ik zoek nog een vlgd reisbestemming...

hartelijke groet,

René

Erg leuk om je bericht te lezen. Goed opgemerkt dat meubilair. Wij zijn er 10 jaar geleden ook geweest. Onze gids die goed engels sprak had het ook moeilijk omdat hij tolk was geweest bij de amerikanen.
Een erg ijverig en vindingrijk volk. In elk plasje kan een vis worden gekweekt.
Groeten R&R

Sara

Dat is leuk om te lezen!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!