Op 24 februari is Tidore het doel van een dagtochtje vanaf Ternate. Met een ojek trekken we richting terminal in Bastiong. Het haventje is een en al bedrijvigheid. Het ligt er vol met allerlei speeds in allerlei soorten, maten en staat van onderhoud. Zo links en rechts geïnformeerd naar de prijs van een overtocht, en uiteindelijk gaan we voor 5000 rupiah per persoon over op een wat langzamere boot. Dit bootje vervoert naast een 20-tal passagiers met zeer uiteenlopende bagage, zeker 20 brommers, routineus vastgebonden boven op het dak. Weer hebben we mazzel, we worden gemaand snel aan boord te gaan, de boot is vol en gaat dus vertrekken. Binnen een half uurtje zijn we in Rum aan de noord-west kant van Tidore. Daar worden we uiteraard opgewacht door een leger van aanbieders van diverse diensten. Voor 150.000 rupiah per persoon willen twee heren ons wel een rondje Tidore laten beleven, achter op hun brommer. Een hele dag in de brandende zon achter op een brommer lijkt me niet echt aantrekkelijk. Een zich wat bescheiden opstellende chauffeur vraagt 300.000 rupiah voor een rondje Tidore. We nemen niet eens de moeite om te onderhandelen en stappen direct in zijn auto met AC. Rum heeft op zich niet echt iets bezienswaardigs te bieden, dus direct maar richting de hoofdplaats Saosiu.

Tidore blijkt een stuk rustiger te zijn dan Ternate, er wonen ook veel minder mensen. Onderweg stoppen we een aantal keren voor een korte Japanse fotosessie met prachtig zicht op de Gamalama op Ternate, de Kiematubu en het eilandje Maitara. Onderweg stagneert onze tocht even. Er is een kleine file ontstaan door een bescheiden volks oploop vlak voor het hoofdstadje. De strijdende partijen zijn naar het ‘gemeentehuis’ begeleid om de boel op te lossen. Ramptoerisme is in zo’n ingedut dorp een welkome afwisseling tijdens het dagelijks bestaan, dus iedereen spoedt zich richting centrum om te smullen van andermans leed!

Na een uur zijn we uiteindelijk in de hoofdstad, een wat ingedut provincie stadje, wel heel keurig. Het is sinds 1999 wel weer de woonplaats van de opnieuw geïnstalleerde sultan. Tijdens het Soekarno tijdperk werd hij afgezet, maar eind vorige eeuw werd het sultanaat weer in ere hersteld. De sultan woont riant in een knots van een villa met zeezicht. Voor het huis ligt een voetbalveld waar regelmatig festiviteiten plaatsvinden, naast wat potjes voetbal.

In het dorp worden we uitgenodigd door de beheerder van de begraafplaats van de sultan en zijn familie. Een keurig onderhouden graf, o.a. van de vader van de huidige sultan. Een volgelingzit er te bidden of te mediteren tijdens ons bezoekje.

Er is nog een toeristische trekpleister, een van oorsprong Spaans fort, Benteng Tohula. Het geheel ziet er wat gereconstrueerd uit, met hier en daar ook nog wat overwoekerde resten en wat hopen stenen. Het hele complex oogt prima verzorgd, de entourage sluit naadloos aan bij de keurige aanblik van heel Tidore. De Tidoreanen houden hun eiland mooi schoon, er is weinig zwerfvuil, er zijn fleurig geschilderde huisjes met modeltuintjes vol bloeiende bloemen en hier en daar een fruitboom.

Na deze toeristische ‘hoogtepunten’ resten ons nog wat fotostops onderweg terug naar Rum. Daar arriveren we rond een uur of drie en met een wat snellere boot varen we terug het haventje van Bastiong op Ternate. Een uitstekende verlate lunch hier aan de haven zorgt voor wat extra energie. We besluiten langs de kust richting centrum te wandelen op jacht naar anzichtkaarten en de gigantische moskee die nog afgevinkt moet worden. Van Bastiong richting centrum is men druk doende een soort boulevard aan te leggen. Een prijzig en langdurig project blijkbaar, want zo te zien ligt het werk al een tijdje stil. De trottoirs liggen er al wel, en een aantal voortvarende ondernemers hebben er al wat warungs gebouwd. Alom vriendelijkheid en het aanbod om even mee te borrelen met zelf gestookte ‘sopi’; de Molukse jenever. Erg lekker om daar een slokje van te nemen. Nog wat aan de vroege kant en toch ook gemaand tot voorzichtigheid i.v.m. de onbetrouwbaarheid van de kwaliteit slaan we het aanbod beleefd af! De moskee is overigens werkelijk indrukwekkend complex, gelegen aan een brede laan, direct langs de zee.

Qua ansichtkaarten valt er niet veel te score. de Indonesische variant van Polares, Granmedia, biedt ook geen uitkomst. Het versturen van kaartjes zit blijkbaar (nog) niet in het systeem en er is waarschijnlijk ook nauwelijks geen vraag naar.

Huiswaarts met de ojek en pakken voor de dag van morgen. We zijn op onze wandeling een andere speed terminal tegen gekomen en weten we nu waar we moeten zijn voor de overtocht naar Halmahera.