Voorlopig laat ik Phnom Penh achter mij de volgende dag. De highlights van het Parijs van zuidoost Azië moeten nog even wachten op mijn volgende bezoek.
Met de bus vetrek ik met de fietsgroep richting Siem Reap. Een pittige busrit van een uur of 5, wederom door tamelijk saai en zeer droog landschap. Onderweg wordt een stop gemaakt bij een wegrestaurant anex souvenirwinkel. Hier is een uitgebreid aanbod te koop van beeldjes, sarongs en verdere prularia. Cambodja heeft een behoorlijke achterstand qua infrastructuur. Slechts een paar redelijke wegen verbinden de belangrijkste steden en toeristenoorden met elkaar. Vrijwel altijd reis je via Phnom Penh! Treinen rijden er niet of slechts op korte trajecten, als toeristische trekpleister, de bamboetrein. Het merendeel van het personenvervoer geschiedt per bus. En dit zorgt voor een uitstekend aanbod aan wegrestaurants langs deze hoofdwegen. De busreis wordt dan ook een paar keer onderbroken voor een bezoek aan deze goed georganiseerde uitspanningen. Binnen de kortste keren zit iedereen achter een maaltijd en na een kwartier is het dan weer instappen geblazen en verder richting eindbestemming.
Er zijn diverse busmaatschappijen in Cambodja met een zeer gedifferentieerd aanbod aan kwaliteit en dus ook prijs. Er lijkt een moordende concurrentie te zijn. Als je niet al te kritisch bent kun je voor een habbekrats met gemak 10 uur onderweg zijn in een krakkemikkige oude, onveilige bus. Of voor wat extra dollars reis je comfortabel met een moderne bus met AC en soms zelfs wifi. Cambodja staat bekend om zijn vele bus ongelukken, maar ik moet zeggen dat ik geen last heb gehad van deze 'Lonely Planet' onheilsboodschap.
Siem Reap veilig bereikt uiteindelijk en verrast door een reservering in een zeer sfeervol uit hout opgetrokken hotel met zwembad en airconditioning! Ik denk dat de firma Djoser gaat voor het zogenaamde 'recency effect'. Ze denken de herinnering aan de diverse matige onderkomens tot nu toe, weg te poetsen door deze truc toe te passen. Enfin het is wel extra genieten nu!
Op het programma voor de volgende dag staat een redelijk pittige fietstocht langs een aantal tempels in het Angkor gebied. Allereerst moeten we langs het gigantische ticket kantoor. Een en ander is zeer efficiënt geregeld in een enorm gebouw. Ondanks het feit dat slechts 5% van de Cambodjaanse bevolking bestaat uit Vietnamezen, hebben die van de meer dan 30 jaar zittende dubieuze premier het wereldwonder van Angkor in bezit gekregen ter exploitatie! Ik vraag me af wat de premier in dit super corrupte land aan penningen heeft opgestreken of misschien nog wel opstrijkt. Er worden enorme winsten gemaakt door de Vietnamezen. Boze tongen beweren dat de armoede van alle Cambodjanen in een klap opgelost kan worden door de winst in te zetten die hier gemaakt wordt! Een dagje tempelen kost je $ 31 en een 3-dagenkaart $62. De prijzen zijn vanaf 1 februari jl. verdubbeld.Voor de liefhebbers is er ook nog een 7-dagenkaart te koop!